Soms moet je met de neus op de feiten gedrukt worden om uit te kunnen gaan van de kracht die je nú hebt.
Sean Lestiboudois. Foto: Wouter Dasselaar
Sean Lestiboudois (32) verhuisde 4 jaar geleden vanuit België naar Utrecht met zijn vriendin. Hij was al werkzaam voor Deloitte Belgium en zette zijn werkzaamheden voort in Amsterdam. Daar is hij manager Supply Chain Strategy. Zijn deelname aan Rebel Leadership werd hem toevallig aangeboden binnen Deloitte, maar heeft hem naar eigen zeggen ontzettend veel gebracht.
---------
Je zou kunnen zeggen dat ik een dualiteit in me draag: ik heb een analytische, rationele kant, met daartegenover mijn een beetje dromerige kant. Iets romantisch eigenlijk. Die kant ging met het hele hart het Rebel-programma in en werd de eerste dagen meteen sterk aangesproken. Ik werd geraakt door de lifelines en emotioneel helemaal meegezogen in het teruggraven in jezelf, je verleden, je waarden, in wat jou drijft. In de opvolgsessies en one-on-ones ontmoette de dromerige kant de meer rationele: met mijn voeten op de grond de emotionele inzichten en leerprocessen concreet vertalen naar ‘wat betekent dit voor mij’.
Sean Lestiboudios. Foto: Wouter Dasselaar
Je ziet ook in mijn carrièrepad dat ik aan de ene kant rationele keuzes maak en analytische dingen doe, maar dat anderzijds mijn pad ook getekend wordt door waar ik van droom. Van kijken door een romantische bril naar het nemen van een rationele beslissing eigenlijk. Mijn passie ligt bijvoorbeeld bij het voedselsysteem, een complex domein dat mij intrigeert vanwege de vele duurzaamheids- en ethische vraagstukken, maar ook omdat het mijn leven mooier maakt. Op een gegeven moment ben ik gaan zorgen dat ik die passie op rationele wijze kon inbouwen in mijn carrièrepad. Binnen de Supply Chain Consulting tak van Deloitte heb ik zo een niche gecreëerd, waar ik nu hard op inzet. Daar leidt mijn dualiteit tot iets waar waarde in zit.
De manier waarop mijn beide kanten resoneerden in de opbouw van Rebel zorgde ervoor dat ik mezelf gaandeweg tegenkwam. Voor mij was het geheel echt een iteratief proces waarbij ik steeds meer tot de essentie kwam. Soms was dat positief en soms negatief, maar that’s life. Zo botste ik tegen bepaalde muren en ontdekte ik dat assumpties die ik had gemaakt niet helemaal juist waren. Ter voorbereiding op de tweede sessie moest ik bijvoorbeeld een aantal collega’s vragen om een enquête in te vullen De resultaten hiervan openden mij wel de ogen. Eruit bleek dat ze mij duidelijk zagen als een visionaire leider, terwijl ik had gehoopt meer als een coachend leider gezien te worden.
Ik geloof dat als er één eigenschap is die leiders moeten hebben, het flexibiliteit is: om kunnen gaan met de veranderende contexten, de verschillende types mensen waarmee je werkt en waaraan je leiding geeft. Een probleem op verschillende manieren aanvliegen door om te schakelen tussen leiderschapsstijlen. Er is niet maar één weg naar Rome. Ik heb van nature misschien niet de meest flexibele persoonlijkheid, maar geef mezelf nu dankzij Rebel wel de mogelijkheid daartoe. Want wat duidelijk is veranderd, is het beséf: waarin kan ik nog sterker worden, hoe kan ik daaraan werken, wie mij daarin kan helpen. Maar vooral het besef waar ik al wél sterk in ben.Soms moet je daarvoor met de neus op de feiten gedrukt worden.
Ik zag mezelf vaak als een beetje ‘anders’ en had de neiging om afgebakende niches te maken die alleen voor mij waren. Ik plaatste mezelf wat buiten de structuur van het team en had het gevoel dat ik niet in het keurslijf paste. Als ik er mensen bij betrok, waren dat mensen waarvan ik wist dat ze er welwillend tegenover stonden. Dankzij soms confronterende gesprekken met groepsgenoten en de een-op-eengesprekken met Lian Ka en Arnout, zie ik in dat iedereen anders is, op zijn eigen unieke manier. Daardoor lukt het me voldoening te halen uit het leertraject op het coachende vlak – iets waar ik graag in wil ontwikkelen – en te genieten van het proces. Ik zie dat het in het verlengde ligt van wat ik wil, maar dat het visionaire ook bij mij hoort. Die dualiteit zal ik houden, dat maakt mij uniek.
Sean Lestiboudois. Foto: Wouter Dasselaar
Door zowel mijn eigen uniciteit als die van anderen te erkennen, kan ik uitgaan van wie ik ben. En dat vertaalt zich door naar mijn dagelijkse leefwereld en werksfeer. Ik neem meer concrete initiatieven en ben veel vrijer in het benaderen van mensen. Ik ga er directer in en plaats mezelf centraler in het team. Dat werpt zijn vruchten af. Maar dit vergt ook een goed begrip van waar je voor staat. De initiatieven die ik aanga op het Future of Food-pad zijn vaak heel nieuw en gaan over de hele breedte van Deloitte heen. Hierdoor begeef ik me vaak op onbekend terrein, wat soms onzekerheden met zich mee brengt en waardoor ik mezelf vragen moet stellen over waar ik sta en waar ik naartoe ga. Maar door Rebel, de aandacht voor het interne en dat goed samenhangende geheel van brainworks en interactie, het iteratieve proces waarin je steeds meer tot de essentie komt, kan ik mezelf weer in de context van mijn leven plaatsen en me afvragen hoe ik die context kan aanwenden om er het beste uit te halen voor mezelf: met wie moet ik praten, welke initiatieven kan ik opzetten, hoe moet ik mezelf positioneren, bij wie kan ik terecht voor vragen. En zit ik binnen deze context wel op de juiste plek. Dat zijn belangrijke vragen om mezelf te stellen.