"Altijd maar vooruit kijken en te weinig genieten van de reis, dat begon me in de weg te staan"
Rogier Toetenel is 32 en woont met zijn drie kinderen en vriendin in Voorburg. Na een jarenlange carrière bij Accenture begon hij in 2020 bij PostNL op de afdeling commerciële strategie. Sinds maart 2022 is hij manager van dat team. In oktober 2021 startte hij met het Rebel Leadership programma.
Tijdens het programma deden we een visualisatie waarbij het ging over een situatie waarin ik het meest mezelf ben. Ik heb een passie voor zeilen en zag een zeilboot op open zee voor me. Van zeilen geniet ik het meest als ik alleen maar zee om me heen heb, waardoor de drang om ergens heen te zeilen wegvalt. Dan voel ik me het meest mezelf.
Een contrast met hoe ik me voel in mijn leven. Ik heb een tomeloze ambitie, zowel privé als in werk ben ik bezig met de volgende stap, wil ik altijd groter, beter. En die ambitie brengt me veel: op mijn 32ste heb ik een goede baan, een prachtig huis, een geweldige vriendin en kinderen, kan ik lekker op vakantie. Toch kijk ik regelmatig naar uitdagende vacatures en denk ik na over hoe het zou zijn als ik dat ooit zou doen. En als ik door de buurt loop denk ik: dát huis zou ik echt mooi vinden. Dat betekent dat ik altijd bezig met de volgende bestemming en niet geniet van de reis zelf. Dat gaf onrust en begon me in de weg te staan.
Dat altijd vooruit willen zit in mezelf, daarom trok de focus op zowel de persoonlijke als de zakelijke kant van het Rebel-programma me aan. Daarbij vind ik het soms lastig om andere manieren te zien dan de mijne, maar werd ik me ook steeds bewuster van hoe ik op dat soort momenten overkom op anderen. Zeker als er veel druk op een project ligt, kan ik vrij directief zijn en willen dat dingen op mijn manier gebeuren. Dat is tot op zekere hoogte effectief, alleen houd ik het daardoor vaak te veel bij mezelf. Dat is niet houdbaar op de lange termijn en bovendien vind ik dat directieve niet altijd prettig. Ik vergeet dan ik met wie ik de reis onderneem. Na Rebel besef ik me beter dat ik niet alleen een doelgerichte, maar ook een kwetsbare, benaderbare leider ben.
Het tijdens het programma expliciet maken van waar we voor staan, onze kernwaardes, heeft mij daar bij geholpen. Voor mij zijn onder andere vertrouwen en waardering heel belangrijk, zaken die beide kanten opwerken. De gesprekken daarover waren soms confronterend, maar Lian Ka en Arnout waren helder en helpend. Dat leerde me dat zelfs al heb ik heel scherp wat ik wil, ik daar niet altijd precies naar kan handelen. Er leiden meer wegen naar Rome, niet alleen de mijne. Daarom probeer ik mijn team meer onderdeel te maken van het grote plaatje, ze mee te nemen in mijn planning en aanpak, om zo verantwoordelijkheden te delen. En er dan vertrouwen in te hebben dat dat werkt. Dit is nog wel een uitdaging, maar dat directieve wat loslaten begint steeds natuurlijker te voelen.
Het inzicht dat je soms verder moet kijken dan jezelf, had ik in mijn eentje niet gekregen. Al tijdens de eerste twee programmadagen werd daarin al iets geopend. De plek waar we toen verbleven was heel rustig, echt terug naar de basis en ik was daar veel meer aanwezig in het moment. Hoe belangrijk is dat mooie huis nou, dacht ik al snel. Maar ik ben vooral dingen meer in perspectief gaan zien dankzij de groep, van wie ik andere verhalen hoorde en diversere achtergronden meekreeg dan ik ken uit mijn eigen bubbel. En in een latere sessie kreeg ik post-it na post-it met ‘Geniet van wat je hebt’ en ‘Wees trots op wat je hebt bereikt’. Ook in gesprekken met collega’s kreeg ik dit terug. Juist door dat perspectief van de ander zag ik ook in hoe erg ik die bevestiging nodig heb. Rationeel weet ik heus wel dat wat ik heb fantastisch is, maar door andermans blik lukt het me beter dat te erváren. Nu ik weet dat ik die bevestiging zoek, zie ik in hoe belangrijk het is waardering ook uit mezelf te halen. Anders blijf ik afhankelijk van anderen en keert de onrust weer terug. Dus probeer ik vaker stil te staan bij wat er goed is gegaan – zakelijk en privé. In plaats meteen verder te kijken, geniet ik van waar de reis me tot dusver heeft gebracht, en met wie.
Een succesvol leider wordt volgens mij gedragen door zijn mensen, en andersom. Voor dat wederzijdse vertrouwen is een diepe, echte band nodig die niet alleen gericht is op het resultaat, maar ook op groei. Daarvoor moet ik echt luisteren, doorvragen en mezelf even buiten spel zetten.. Een heel belangrijk inzicht hierin was dat mijn weg en wat ik verwacht van mezelf, niet altijd ook voor anderen geldt. Iedereen heeft zijn eigen manier en door connectie te maken leer ik die manieren kennen en kan ik daar flexibeler in zijn. Zo leer ik wat mijn team beweegt en kan ik ze de waardering en het vertrouwen geven die ik zelf ook zo belangrijk vind.